عشق واهی..
عشق سپید داره میره....اره راست میگن.... ولی گذر ثانیه های من و دل سرد و تاریکم چشم های تو رو میخواد..... نمیدونم چرا همیشه در هراسم.....هراس گذر لحظه های سردم بدون داشتن قاب زیبات!!! به فرض هم بگذره.... به فرض هم تو نباشی... خورشید بهم زبون درازی کنه... اینا مهمن؟؟؟؟؟؟؟؟؟ من محتاجم بهت برای تنفس!!!!! اگه به کسی نگی میخوام اعتراف کنم که گاهی نگاهت و حرفهاتو با فنجان نسکافه ام نوشیدم....!!! بهم نخند!!!!!دلم نمیتونه نقش بازی کنه....حالا هی دلیل نیومدنت رو نقش بازی کنم... اما میتونم دلمو روحمو گول بزنم؟؟؟ به فرض هم تو بیایی..........چیز تازه ای ندارم که به پای تو بریزم..... تو از متن کدوم روءیا رسیدی،که تا اسمت رو گفتی شب جوون شد که از رنگ صدات دریا شکفت و،نگاه من پر از رنگین کمون شد........ دیدی دلم؟ دیدی چه راحت میشه خودتو گول بزنی؟ دیدی چه راحت میتونی در مقابل بی رحمی واژه ها کم بیاری؟ حالا بشین و نگاه کن.... بی رحمی شو....اصلا قبول!! هر چی تو بگی... خط خطی کن!! همه سفیدی هاشو... یه بارم امتحان کن ببین چرا هوار میزنن مشکی رنگ عشقه؟ اصلا با سیاهی هاش زندگی کن!!! شاید خوب باشه. نگو نه!! نترس!! امتحان کن!! قول میدم هواتو داشته باشم!!! همش استدلال... همش منطق!!!همین الان برو.اخرین روزهای زمستون فقط یه چیزی تسکینت میده... اون ..... شاید قراره همه چی ته بکشه.....نخند!!! نگو خیلی وقته ته کشیده.... اگه سعی کنم شاید بازم وادارش کنم بتپه!!! گناهش چیه که اینجاست؟ تو وجود من؟؟؟ چرا باید سنگش کنم؟چرا باید تلخش کنم؟؟اصلا چرا دارم میکشمش؟؟؟؟؟گناهش چیه؟؟؟؟همیشه از رودر رویی باهاش فراری بودم... راه تعلق رو براش بستم....چرا سنگ انداختم جلو پاش. دل من همه چی رو خودت شروع کردی. گفتی نمیخوامت ازت بدم میاد.حالا بشین دوریشو تحمل کن!!! شاید میتونست پر بگیره.... شاید از اینجا از قفس تنم میرفت....چرا محکومش کردم به در من موندن!!چرا محکومش کردم به تحمل تنهائی هام؟ وچه خوب تحمل کرد. حرفای مثل زهرمو ....جواب ندادنامو...رفتنمو... امدنمو... خنده امو... گریمو... اشتیمو... قهرمو.... عشقمو... نفرتمو... صدامو... سکوتمو...فراموشیمو... خوندنمو...نخوندنمو....بودنمو ... نبودنمو......حتی سنگینی نگاه عاشقونه.... حالا بیا برای اخرین بار تحمل کن و سنگ شو.دل کوچیک و مهربون من!!سنگ شو. سنگ!!!**
